De befaamde N260, in Spanje El Pirinaeco genoemd, is voor de vierde dag ons traject, dit keer voor een weer ander deel van deze Oost-West-verbinding door de Spaanse Pyreneeën. We rijden van Ripoll Noordwaarts naar de grens met Frankrijk in Bourg-Madame. De ideale afsluiter van onze doortocht door de Spaanse Pyreneeën want het geeft een perfecte samenvatting van de voorbije week: de weg is een feest om rijden met een schijnbaar eindeloze aaneenschakeling van heerlijke bochten die mekaar om de vijftig tot honderd meter opvolgen; het panorama is telkens beklijvend mooi en het weer wordt na elke bocht mooier en heter ;-)
Een laatste keer omkijken bij het uitrijden van het heerlijke Spanje |
Een gevoel van weemoed bekruipt mij: met pijn in het hart neem ik afscheid van het verslavende Spanje. Na elke bocht groeit het besef dat deze reis een einde neemt maar evenzeer dat ik hier nog terugkom - en waarschijnlijk/hopelijk nog vaak ;-)
We besluiten in Bourg-Madame een Noordelijke lus naar Andorra in te voegen om goedkoop benzine en nicotine in te slaan. Helaas is er net een douane-actie: wagens worden binnenstebuiten gedraaid, iedereen staat stil van onder aan de voet van Andorra tot bovenaan aan het benzinestation waar we voltanken. Agenten op alle invalshoeken van de reuze rotonde blazen expressief gesticulerend luid op hun fluitje, alle straten staan potdicht en ondertussen grazen koeien ongestoord in het midden van de rotonde terwijl enkele van hun zussen en broers rustig tussen de mierenhoop wagens zich een weg baant naar het groene gras midden op diezelfde rotonde - complete waanzin.
de uitzichten over de Catalaanse Pyreneeën blijven ook in Frankrijk mooi |
Door de lus naar Andorra en het bijhorende tijdverlies besluiten we niet de geplande kleine wegen binnendoor naar St. Paul de Fenouillet te volgen maar opteren we voor de grotere (en naar we vermoeden snellere) D118-verbinding via Axat (net ten Zuiden van Quillan).
Op weg naar Axat: prachtige natuur, povere wegen ... |
Aanvankelijk klopt ons plannetje want de weg laat zich heerlijk en snel rijden en dus vorderen we vlot.
Maar nog lang niet halfweg Axat krijgen we de vertrouwde kapotte wegen met grind en kiezel voorgeschoteld. De weg wordt weer gevaarlijk en het tempo stokt; we vervloeken het parcours - de prachtige beelden onderweg en de verfrissing in de dichte bossen tegen de bergflanken bieden nauwelijks troost voor de ergernis om de staat van het wegdek. Wat missen we Spanje - nu al !!
Uiteindelijk bereiken we Axat en stoppen om wat te eten. Lukt evenwel niet: het is net na 14 u. en dus is de keuken dicht. Alwéér een schril contrast me Spanje ;-)
Rijden door de Gorges de Galamus |
Gorges de Galamus |
uitzicht vanaf het Chateau de Peyrepertuse |
uitzicht vanaf het Chateau de Peyrepertuse |
Chateau de Peyrepertuse |
Boven in het Chateau de Peyrepertuse is een spektakel met roofvogels aan de gang dat illustreert hoe de Katharen deze dieren inzetten in hun strijd tegen de Roomse kruisvaarders - een tientallen jaren lange strijd om hun eigen christelijke geloof te (mogen) belijden.
Het levert mooie beelden op en het heeft iets speciaal: zo'n performance met roofvogels door mannen en vrouwen in de Katharen-klederdracht van zovele eeuwen geleden en op een plaats waar eeuwen geleden heroïek, passie,
Enkele sfeerfoto's: