zondag 18 augustus 2013

16 augustus: Bye Bye Spanje, op naar Het Land van de Katharen (deel 2)

Vandaag rijden we de laatste "echte rit'. We verlaten Spanje en rijden richting Prugnanes, een klein dorpje langs St Paul de Fenouillet, aan de voet van de Gorges de Galamus en in het Land van de Katharen waar we eerder meer Westelijk rond Carcassone ook al vertoefden (zie rit 1 augustus).

De befaamde N260, in Spanje El Pirinaeco genoemd, is voor de vierde dag ons traject, dit keer voor een weer ander deel van deze Oost-West-verbinding door de Spaanse Pyreneeën. We rijden van Ripoll Noordwaarts naar de grens met Frankrijk in Bourg-Madame. De ideale afsluiter van onze doortocht door de Spaanse Pyreneeën want het geeft een perfecte samenvatting van de voorbije week: de weg is een feest om rijden met een schijnbaar eindeloze aaneenschakeling van heerlijke bochten die mekaar om de vijftig tot honderd meter opvolgen; het panorama is telkens beklijvend mooi en het weer wordt na elke bocht mooier en heter ;-)

Een laatste keer omkijken bij het uitrijden van het heerlijke Spanje

Een gevoel van weemoed bekruipt mij: met pijn in het hart neem ik afscheid van het verslavende Spanje. Na elke bocht groeit het besef dat deze reis een einde neemt maar evenzeer dat ik hier nog terugkom - en waarschijnlijk/hopelijk nog vaak ;-)

We besluiten in Bourg-Madame een Noordelijke lus naar Andorra in te voegen om goedkoop benzine en nicotine in te slaan. Helaas is er net een douane-actie: wagens worden binnenstebuiten gedraaid, iedereen staat stil van onder aan de voet van Andorra tot bovenaan aan het benzinestation waar we voltanken. Agenten op alle invalshoeken van de reuze rotonde blazen expressief gesticulerend luid op hun fluitje, alle straten staan potdicht en ondertussen grazen koeien ongestoord in het midden van de rotonde terwijl enkele van hun zussen en broers rustig tussen de mierenhoop wagens zich een weg baant naar het groene gras midden op diezelfde rotonde - complete waanzin.

de uitzichten over de Catalaanse Pyreneeën blijven ook in Frankrijk mooi
We schuiven met de moto's tussen het stilstaande verkeer Andorra weer uit. Eens in Frankrijk vertoeven we nog steeds in de Catalaanse Pyreneeën en dus blijven de uitzichten even mooi.

Door de lus naar Andorra en het bijhorende tijdverlies besluiten we niet de geplande kleine wegen binnendoor naar St. Paul de Fenouillet te volgen maar opteren we voor de grotere (en naar we vermoeden snellere) D118-verbinding via Axat (net ten Zuiden van Quillan).




Op weg naar Axat: prachtige natuur, povere wegen ...

Aanvankelijk klopt ons plannetje want de weg laat zich heerlijk en snel rijden en dus vorderen we vlot.
Maar nog lang niet halfweg Axat krijgen we de vertrouwde kapotte wegen met grind en kiezel voorgeschoteld. De weg wordt weer gevaarlijk en het tempo stokt; we vervloeken het parcours - de prachtige beelden onderweg en de verfrissing in de dichte bossen tegen de bergflanken bieden nauwelijks troost voor de ergernis om de staat van het wegdek. Wat missen we Spanje - nu al !!
















Uiteindelijk bereiken we Axat en stoppen om wat te eten. Lukt evenwel niet: het is net na 14 u. en dus is de keuken dicht. Alwéér een schril contrast me Spanje ;-)
Rijden door de Gorges de Galamus
We rijden dan maar verder Oostwaarts over de D117 en bereiken snel St. Paul de Fenouillet waar we afslaan richting Gorges de Galamus. Deze kloof levert prachtige beelden en willen we links laten liggen. Het wemelt er evenwel van de toeristen en het verkeer door de smalle canyon loopt alternerend in de twee richtingen. Je mag niet stoppen in de canyon om te kijken, te fotograferen of gewoon te genieten :-(  Gelukkig kijken en genieten we al stapvoets rijdend - en fotograferen doen we zo ook ;-)

Gorges de Galamus
Rijden door de Gorges de Galamus

Vanuit de Gorges de Galamus rijden we een Oostelijke lus naar het Chateau de Payrepertuse, een van de meest befaamde Katharenkastelen. Net zoals het Chateau de Montsegur (zie rit 1 augustus)  is ook dit kasteel - en dat van het nabij gelegen Queribus - gelegen boven op een berg, zodat de Katharen de moordende kruisvaarders van ver konden zien aankomen. De klim - eerst per moto en vervolgens te voet - tot in de ruïnes van het kasteel levert dan ook prachtige panorama's op.
uitzicht vanaf het Chateau de Peyrepertuse
uitzicht vanaf het Chateau de Peyrepertuse
 Chateau de Peyrepertuse

Boven in het Chateau de Peyrepertuse is een spektakel met roofvogels aan de gang dat illustreert hoe de Katharen deze dieren inzetten in hun strijd tegen de Roomse kruisvaarders - een tientallen jaren lange strijd om hun eigen christelijke geloof te (mogen) belijden.
Het levert mooie beelden op en het heeft iets speciaal: zo'n performance met roofvogels door mannen en vrouwen in de Katharen-klederdracht van zovele eeuwen geleden en op een plaats waar eeuwen geleden heroïek, passie,










Enkele sfeerfoto's:


















17-18 augustus: de trein op in Narbonne, richting Dusseldorf en zo naar huis

Vanuit het Domaine des Coussieres rijden we voormiddag naar Narbonne. Daar stallen we de moto's op de autoslaaptrein. Die vertrekt om 16 u. in Narbonne en arriveert zondagmorgen om 10.26 u. in Dusseldorf.

De weg naar Narbonne is slechts 80 km. Het heeft 's nachts voor het eerst in vier maanden geregend in deze streek. Het is grijs en fris 's morgens als we naar Narbonne vertrekken. Het weer voelt bijna Belgisch aan en het gevoel dat deze prachtreis een einde neemt, bekruipt ons kilometer per kilometer. De bergrotsen die bij momenten dreigend over de weg hangen proberen ons nog in vakantie-modus te houden maar het is vergeven moeite: de wachtende trein Noordwaarts en de dreigende grijze wolken zorgen voor een rauwe ruk naar de realiteit.

The Crazy Horse on The Train
Eens in Narbonne worden de bikes vastgegespt op de trein en nemen wij onze intrek in een nauwelijks 2 m2 grote cabine. Het is hier behelpen: we zitten opeengehoopt als sardienen in een piepklein doosje en de nacht is er een zonder (al teveel) slaap. Stijf, stram, moe en met een zere rug kruipen we 's morgens uit onze cabine. "Dit nooit meer" luidt het devies. 



Gelukkig raken de bikes relatief snel en probleemloos van de trein en kunnen we om even na elven richting huiswaarts. Na een laatste tankbeurt, dit keer op Duitse bodem, rijden we in een streep naar huis. De weg levert geen mooie beelden, loopt saai rechtdoor, het is grijs en koud en het regent tot stortregent bij momenten. Groter kan het contrast met de voorbije week niet zijn ...

Iets voor 13 u. arriveren we thuis. Back Home, na vier weken - het eind van een onvergetelijke reis ...




donderdag 15 augustus 2013

15 augustus: door de Catalaanse Pyreneeën naar de tuin van Gaudi

We rijden vandaag vanuit het kleine Aramunt (50 inwoners) Oostwaarts door de Catalaanse Pyreneeën tot in het stadje Ripoll. Enkele tientallen kilometers voor onze eindbestemming maken we een Noordelijke lus via La Pobla de Lillet en Castellar N' Hug naar les Jardins Artigas; de tuin van Gaudi.

De rit is een 230 kilometer lang lint van aan mekaar geschakelde bochten. Lange snelle overzichtelijke bochten, haarspeldbochten, blinde bochten, steile bochten, scherpe bochten, smalle bochten ... Van elk soort zijn er vele en vele tientallen. Het wegdek is steevast quasi perfect. Catalonia is duidelijk een meer welvarende regio dan het robuuste Aragon. Geen wonder dat nooit voorheen zoveel motorrijders onze weg kruisten; vooral de snelle jongens kunnen zich naar hartelust uitleven.

Ook de Catalaanse Pyreneeën zijn wondermooi
De natuur is hier evenzeer onverminderd prachtig. Het weer is milder vandaag: het is warm maar niet meer zo heet (rond 30 gr.) en voormiddag betrekt het even - we stoppen zelfs om onze jassen aan te trekken ;-)

Ook de Catalaanse Pyreneeën zijn wondermooi
Ter hoogte van Isona moeten we links naar de Coll de Nargo maar omdat net voordien de Zumo 660 uitvalt (alwéér (!)) missen we die afslag en rijden we een eind Zuidwaarts van ons uitgestippeld parcours weg. We besluiten niet op onze stappen terug te keren en de weg te vervolgen richting Solsona en van daaruit Noordwaarts weer naar San Llorenc de Morunys. Op zich zeker geen straf want de weg is heerlijk om rijden en de natuur wondermooi. Al blijft het spijtig dat we zo een stuk van de zo zorgvuldig uitgestippelde route met de cols Faidella, Boixols en Nargo missen. Die houden we voor een volgende keer want ook de Catalaanse Pyreneeën verdienen op z'n minst een terugkeer ;-)

Ook de Catalaanse Pyreneeën zijn wondermooi
Ook de Catalaanse Pyreneeën zijn wondermooi

Door de bossen naar de tuin van Gaudi
Bij San Llorenc de Morunys zitten we weer op het uitgestippelde parcours en de weg naar Berga is adembenemend mooi. Even verderop slaan we via een klein weggetje Noordwaarts de bossen in richting La Pobla de Lillet. Je mag hier maar 40 km/u snel en enkele ruiters proberen ons terug te sturen. Wanner we hen vragen ons in het Engels duidelijk te maken wat het probleem is, laten ze ons passeren. Via La Pobla de Lillet bereiken we even later Jardins Artigas, de tuin van Gaudi.





De tuin is gelegen langs het Aslant Cement Museum, een vroegere cementfabriek. Een cementtreintje brengt je van in het centrum tot aan de ingang van de tuin maar wij opteren voor een wandeling. We bezoeken de tuin met de prachtige beelden, bruggetjes en torentjes.

Jardins Artigas - de tuin van Gaudi in de Spaanse Pyreneeën
Jardins Artigas - de tuin van Gaudi in de Spaanse Pyreneeën
Jardins Artigas - de tuin van Gaudi in de Spaanse Pyreneeën

Na de Jardins Artigas drinken we wat in La Pobla de Lillet en vervolgens dalen we de Coll de Merolla af richting Ripoll waar we verblijven in Hotel Ripolles.

Jardins Artigas - de tuin van Gaudi in de Spaanse Pyreneeën

Enkele sfeerfoto's: