Panorama vanaf Fenestriez @ de Grand Colombier
Dag 3 eindigt in Artemare, een piepklein dorpje
aan de voet van de Grand Colombier, op het meest Zuidelijke punt van de Jura.
We logeren er in www.la-‐demeure-‐du-‐fierloz.com en dat blijkt alweer een voltreffer. De sympathieke
gastheer geeft ons een rondleiding in dit historisch Herenhuis te midden een
heus Park. Het uitzicht is fantastisch en dit mini-kasteel is dit in alle opzichten
evenzeer; aan de buitenkant ademt het rustiek erfgoed uit, vanbinnen is het
deels authentiek gevrijwaard en deels waar nodig en gepast gemoderniseerd; op
en top moderne douches en een jacuzzi, gepaard met een eeuwenoude trap en een
heus hemelbed ;-)
Enig
pechpuntje: uitgerekend op maandag is er geen mogelijkheid tot dineren. Dan
maken we maar van de nood een deugd en koken na wat shoppen onze eigen pot
spaghetti. Heerlijk eten in een fantastisch decor. We vertoeven een ganse avond
op het prachtige ruime terras dat geheel exclusief ter onzer beschikking is.
Tel daar het fantastisch weertje bij en je beseft dat een mens bezwaarlijk meer
wensen kan …
Wat rust en
uitblazen doet ons goed, want deze overgangsrit tussen Vogezen en Alpen onder
een loden zon, meanderend langs de kronkelige Doubs en door het middengebergte
van de Jura, heeft zijn tol geëist. Bovendien wacht morgen een loodzware eerste
Alpenrit …
De rit begon
vandaag zoals ze gisteren geëindigd was: slingerend langs de rivier de Doubs,
omgeven door open grote groene grasvelden tegen glooiende heuvels, enkel
onderbroken met bomen, meren en kleine trosjes pittoreske huisjes die als
paddenstoelen uit de heuvelwand groeien. Het middengebergte van de Jura is in
vergelijking met de vallei van de Doubs minder open, meer bebost; maar evenzeer
prachtig. We baanden ons een smalle heerlijke weg doorheen de vele bossen waar
hoge spichtige naaldbomen een heroïsche strijd leveren met de witte krijtrotsen
van de Cret de Chalam om een plaats zo hoog mogelijk bij God en de zon.
Afscheid van de regio van de Doubs ...
Van de Doubs op weg naar de Jura... HEERLIJK ;-)
Het venijn –
maar evenzeer het toppunt van ‘fijn’ – zat ‘m in de staart: aan het Zuidelijke
uiteinde van de Jura heerst de Grand Colombier. Deze grillige, imposante stulp
van Moeder Aarde leverde al vaak het decor voor heroïsche strijd van
krachtmensen op een tweewieler zonder motor. En laat een ding duidelijk zijn:
na ‘onze beklimming’, gewapend met brullende woeste power onder de motorbak, is
ons respect voor de medemensen die op eigen kracht dit Monster bedwingen,
gestegen met een hoogte die de 1.500 meter hoogte van deze berg met gemak
evenaart.
Uitzicht vanaf het panorama van Fenestriez (5 km voor de top)
Enkele sfeerbeelden:
@ Pont de Pierres ..
vree schoon; spijtig dat we gisteren niet konden meedoen anders hadden we zeker zuiderse prijs gewonnen!
BeantwoordenVerwijderenvoorzichtig met de kollen hé mannen; zowel die van de bergen als van het bier!