Het is klokslag 9.oo u. als we het tot B&B verbouwde
stationnetje is Rouairoux (Lacabadere) verlaten. We vertrekken een half uur
vroeger dan gewoonlijk want er wacht ons een lange rit door het Land van de
Katharen en we willen tegen de middag het Chateau de Montségur bereiken.
Net na Rouairoux slaan we links de D88 in; een eng weggetje
dat ons door de bossen over de Col de Salettes tot in Lespinassiere brengt. Al
bij de prille aanvang worden we halt gehouden door wegenwerkers die op de weg een
laag teer aanbrengen en die vervolgens bestrooien met schoppen fijngemalen
kiezelsteentjes. El Viejo (Herman) houdt het dit keer niet ergens onderweg maar
al van bij de prille aanvang voor bekeken en maakt rechtsomkeer richting brede,
rechte wegen per direct richting Andorra. Hugo en Danny trekken over de
geplande route en trotseren het gevaarlijke wegdek. Geen beetje opgelucht zijn
we echter als we eenmaal in Caunes-Minervois de D620 opdraaien richting
Carcassonne. We hebben veel tijd verloren door tergend traag voorzichtig over
een schuifgraag wegdek door donkere bossen te trekken. Gelukkig kan over de
D620 naar Carcassonne en verder richting Limoux het gashendel open en raken we
weer op schema. We glijden door het glooiende landschap waar druivenranken en
velden vol zonnebloemen mekaar afwisselen terwijl we kilometer voor kilometer
verder het Katharenverleden inrijden.
Fontaines-Fontestorbes |
Het is nog geen 12 u. als we een eerste keer halt houden aan
Fontaines-Fontestorbes; een natuurfenomeen waarbij samenspel van luchtdruk en
waterkracht een krater heeft geslagen in de rotswand die zorgt voor een
waterval (fontaine) vanuit de buik van de berg met een debiet dat elke 60 tot
90 minuten varieert van 50 liter per seconde tot 1.800 liter per seconde.
We drinken er een Perrier met een debiet van 33 cl en doen
daar ongeveer 600 seconden over ;-) Op
naar Chateau Montségur …
Chateau Montségur vanuit de verte (boven op de rots) |
Chateau de Montségur |
hagedis bij aankomst in het Chateau ;-) |
Luttele kilometers na het Fontaines-Fontestorbes zie je in de verte op de top van de Col de Montségur een gigantisch hoge, steile rotsblok met daarbovenop de ruïnes van het Chateau de Montségur, een mythische Katharenburcht - een mijlpaal in de geschiedenis. Dan al besef je dat je naar een historisch bijzondere plek rijdt. Eens op de top van de Col de Montségur raak je gemotoriseerd niet meer dichter en wacht onvermijdelijk de steile loodzware klim naar de burcht. De weg is een amalgaam van keien, stenen en rotsen die schots en scheef en vooral steil zijn gestapeld en de zon heeft vrij spel tegen de versteende flanken van de rotswand. Compleet buiten adem en badend in het zweet bereik je de top en eens fysisch wat bekomen raak je meteen figuurlijk ademloos. Op deze plek werd een van de bloedigste periodes uit de Middeleeuwse geschiedenis beslecht.
pancarte aan de voet van de beklimming |
De Katharen waren christelijk gelovig maar hun spiritueel
geïnspireerde leer was afvallig aan die van de Roomse Kerk. Als een gevolg
daarvan werden zij gedurende de eerste helft van de 13de eeuw door
Roomse kruisvaarders vervolgd en vermoord.
De Katharen verschansten zich in burchten en kastelen waarvan je vandaag nog restanten en ruïnes vindt. Het Chateau de Montségur is de vestiging die het langst stand hield. Nadat in Mei 1242 11 Inquisiteurs van de Roomse kerk werden omgebracht spoorde de toenmalige Paus de Franse Koning aan hardhandig (mee) op te treden tegen de Katharen. Dat leidde een jaar later tot een belegering van Chateau Montségur. De Katharen hielden 10 maanden stand. Op 1 maart 1244 werden zij voor een 14-dagen-ultimatum gesteld: zich scharen achter en bekeren tot de Roomse kerk of volharden in hun Geloof. De meer dan 220 resterende Katharen in Chateau Montségur bekeerden zich niet en werden op 16 Maart 1244 op deze plek levend verbrand. Hiermee eindigde met de Kruistocht op de Katharen een van de meest bloedige periodes uit de Middeleeuwse geschiedenis.
De Katharen verschansten zich in burchten en kastelen waarvan je vandaag nog restanten en ruïnes vindt. Het Chateau de Montségur is de vestiging die het langst stand hield. Nadat in Mei 1242 11 Inquisiteurs van de Roomse kerk werden omgebracht spoorde de toenmalige Paus de Franse Koning aan hardhandig (mee) op te treden tegen de Katharen. Dat leidde een jaar later tot een belegering van Chateau Montségur. De Katharen hielden 10 maanden stand. Op 1 maart 1244 werden zij voor een 14-dagen-ultimatum gesteld: zich scharen achter en bekeren tot de Roomse kerk of volharden in hun Geloof. De meer dan 220 resterende Katharen in Chateau Montségur bekeerden zich niet en werden op 16 Maart 1244 op deze plek levend verbrand. Hiermee eindigde met de Kruistocht op de Katharen een van de meest bloedige periodes uit de Middeleeuwse geschiedenis.
schitterende zichten vanuit het Chateau de Montségur |
schitterende zichten vanuit het Chateau de Montségur |
Na het indrukwekkende bezoek aan Montségur trekken we verder
Zuidwaarts richting de Frans-Spaanse grens. We dachten voormiddag over de enge
glibberige bosweggetjes alles gezien te hebben maar dat was buiten de Col de La
Lauze gerekend … Eenzelfde grind- en gruisparcours hier in zowel beklimming als
afdaling. Met alle zintuigen op zenith kruipen we voorzichtig en traag naar de
top en zo weer naar beneden; gelukkig zonder problemen.
Pont de Diable |
Dan gaat het probleemloos en gezwind verder over de N20 waar
we even halt houden bij de Pont du Diable (De brug van de Duivel). Een eind
verderop richting Ax-Les-Thermes verlaten we de N20 voor de o zoveel mooiere
Route des Corniches. We glijden over smalle wegen door bochten afwisselend door
de bossen en dan weer in een open horizon met een eclatant zicht op de
Pyreneëen. Typerend dat we op de snelle, saaie N20 slag om slinger motorrijders
kruisen terwijl we er op de prachtige Route des Corniches geen enkel zien.
Zonde!
Het heet wel Pont de Diable maar de omgeving is 'hemels' ;-) |
We houden even halt bij een prachtig panorama net voor de
top van de Col de Marmare. Even verderop slaan we de Col de Chioula op. De
mooie afdaling brengt ons in Ax-Les-Thermes. Van daaruit is het de Col de
Puymorens over waarna we na een obligate lus om benzine en nicotine over en
weer belastingparadijs Andorra afdalen tot op de Frans-Spaanse grens.
Van op de Col de Marmare |
Zo komen we aan in Ur na een rit van bijna 9 uren op de
moto; zonder eten, zonder noemenswaardige stops, haltes of rustperiodes. Onze
moto’s rijden op benzine, wij op adrenaline. En die putten we uit de bewondering
en de verwondering om het landschap en de bijwijlen hallucinante uitdaging die
het motorrijden in sommige omstandigheden inhoudt. Het heeft ons vandaag een
zware rit opgeleverd met een bijwijlen hoge moeilijkheidsgraad maar o zo
onwaarschijnlijk rijk gevuld en ontroerend mooi; een samengaan van natuur en
cultuur, de overgang van regio’s (Languedoc, Pyreneeën) en van landschappen (bossen,
open vlaktes en hoge cols) en van landen, volkeren en culturen (Frankrijk,
Andorra, Spanje). Een rit om ooit nog eens over te doen …
En zo komt na 13 dagen een einde aan een indrukwekkende
doortocht door Frankrijk. Elke dag was anders, elke streek verschillend. Er
waren maar twee constanten: de zon was er elke dag in een heerlijke bui en elke
route was o zo mooi.
Bye bye France, The Pleasure Was All Ours.
Spain, Here We Come…
Enkele sfeerbeelden
Geniet ervan jongens, geniet van elke minuut, uur, dag.
BeantwoordenVerwijderenHeb de eerste 12 dagen in Frankrijk mogen meemaken : onuitwisbaar en een mijlpaal in ons leven. Een eenpansgerecht met wilskracht, volharding, voorzichtigheid, adrenaline, plezier....en vooral onuitwisbare vriendschap, sudderen elke dag opnieuw tot weergaloze ervaringen en belevenissen.
Dank ook aan de blogredacteur (Danny) om al het moois, eens thuis, dag na dag, terug te kunnen bevatten, en het verdere verloop van deze reis van de resterende lorejassen te kunnen volgen.
Tnx !
"Er zijn zoveel schuune woorden in onze taal...maar de kunst is ze juist op een rijtje te zetten"
C'est le tonalité qui fais le chanson...