Lorejasse On Tour: Europa uit...

De zuidelijke rit vanuit El Gastor reikt tot de uithoeken van Spanje. Eigenlijk nog verder: ze verlaat het territorium van het oude continent; niet dat we tot Marokko rijden/varen al zien we het Afrikaanse vasteland helder en verrassend dichtbij vanop het meest zuidelijke punt van Gibraltar. Het overzees Brits gebied aan het zuidelijke uiteinde van Spanje is sinds de Brexit een beetje gewezen Europa geworden ;-)

Een van de ontelbare zichten op weg

Naar goede gewoonte opteren we bewust voor heerlijke motorwegen door unieke landschappen. Zo keren we vanuit Ronda de A369 op tot Gaucin, van waaruit we via de A377 tot Manilva dalen, vrijwel tegen de Middellandse Zee. Terug Noordwaarts vanuit Gibraltar kiezen we voor een parallelweg vanuit Taraguila, opnieuw tot Gaucin. Dit heerlijke witte stadje ligt lekker centraal tussen kust en West-Andalusisch binnenland in de bergen verscholen. Het vormt als het ware het middelpunt van de lange lus die we vandaag rijden tussen El Gastor en Gibraltar. Vanuit Gaucin stijgen we verder noordwaarts door het Parque Natural de Cortes de la Frontera en vervolgens het Parque Natural de Sierra de Grazalema. De gebieden betoveren elk en verschillen licht inzake flora en fauna, maar de wegen erdoorheen zijn ook vandaag even zoveel variaties op steeds weer hetzelfde thema: het zijn allemaal versies van het motorrijders-sprookje van de 1001 bochten.

In Gaucin houden we twee keer halt. Een eerste keer als keerpunt tussen A369 en A377 op de heenweg naar Gibraltar. De A377 leidt tot Manilva langs Casares waar we de unieke begraafplaats willen bezoeken. Op een zonovergoten terras maken we kennis met een Deens koppel dat na vijftien jaarlijkse vakanties in Gaucin na hun recente pensionering besloten te emigreren. Wanneer we hen vragen hoe lang ze al in Spanje wonen, antwoorden ze doodleuk: "al een week" ;-) Ze hebben voor zes maanden gehuurd en speuren nu actief naar een koopwoning. De Spaanse taal zijn ze nog geenszins machtig maar dat deert hen niet: "tijd zat om dat hier te leren" stellen ze enthousiast. Ze zijn zo verliefd op Gaucin dat niets hen hier nog weg kan houden; "enjoying life is becoming a fulltime business now" stellen ze met harten die overlopen van Hoop. We wensen hen alle geluk toe en nemen met veel respect en bewondering voor hun levenskeuze afscheid.

Het kerkhofje van Casares

In het oergezellige pittoreske witte heuvelstadje Casares is het kuitenbrekend klimmen op naar de castillo helemaal bovenop de heuveltop en het aanpalende iglesia (kerkje) met bijhorende begraafplaats. De doden worden hier niet begraven maar opgeborgen in bovengrondse nissen. Het kerkhofje ligt binnen de muren van het Moors kasteel en vormt er een geheel mee. Het levert mooie beelden in een ingetogen wit kader en straalt serene rust uit.

het charmante bergdorpje Casares

Marokko zien...

Zowat het compleet tegenovergestelde gevoel roept het schreeuwlelijke en broeierig brutale Gibraltar op. Drukte alom en in uitlaatgassen ondergedompeld wriemelend verkeer baant zich een weg over en weer het piepkleine Engelse gebied. We banen ons een weg door de waanzin tot het meest Zuidelijke punt en staan verbaasd over hoe helder en dicht we Marokko zien. De drukste zeestraat ter wereld is smaller dan je voor mogelijk houdt. We zijn blij met dit unieke (ver)gezicht maar even zo blij dat we weer landinwaarts de stille betovering van het berglandschap mogen opzoeken.

De zon staat in overdrive en onderweg laat een thermometer 36 graden optekenen. Het maakt van de terugtocht een bijwijlen helse tocht. De halte halfweg in ons 'middelpunt' Gaucin ademt dan weer de rust en charme die ons begrip bijbrengt voor de overtuiging van het sympathieke Deens koppel van vanmorgen. "Enjoying life as a fulltime business" - het lijkt wel hét motto bij uitstek voor Andalusië in z'n geheel...